AA Wouwse Plantage,
't Heike, 7 Bergen
Dit is het verhaal over vier mensen, genaamd:
Allemaal, Iemand, Iedereen en Niemand.
Er moest een belangrijk werk verricht worden en
Allemaal waren ze er zeker van dat Iemand het zou doen.
Iedereen had het kunnen doen, maar Niemand deed het.
Daarover werd Iemand heel kwaad, want het was toch de taak van Allemaal.
Allemaal dachten ze dat Iedereen het wel zou doen, maar Niemand realiseerde zich dat ze het Allemaal het niet zouden doen.
Het einde van het liedje was dat Iedereen Iemand de schuld gaf, omdat Niemand deed wat Iedereen had kunnen doen……….
De man van AA.
We zijn er, we verlenen hulp, we stellen de nog lijdende alcoholist op zijn gemak, want dat is wat we doen.
Op het moment dat ik de kamer van het ziekenhuis binnenkwam, wist ik dat de situatie kritiek was. De moeder zat gebogen in een stoel, huilend om haar jongen, die bewusteloos op bed lag. Hij was aangesloten op machines, zijn huid kleurloos, zijn opgezwollen maag had de vorm van een basketbal. De moeder kwam uit haar stoel omhoog en vroeg met een trillende stem: “Bent u de man van AA”?
“Ja, mevrouw”, antwoordde ik. Ik pakte haar aangereikte trillende hand vast. We zaten daar zo maar. “Zijn nieren hebben het begeven,”zei ze me. “Zijn lever is op. Hij heeft geelzucht. Hij heeft zichzelf in deze toestand gedronken. Als hij weer bij bewustzijn komt wil ik dat hij met u praat, om zijn weg terug te vinden, om nuchter te worden. Kunt u dat doen? Wilt u met hem praten?
Ik zei, dat ik dat zou doen en vroeg naar de leeftijd van haar zoon.
“Achtentwintig. Pas 28,” zei ze. Toen leunde ze met haar gezicht op mijn schouder en huilde toen ik haar vast hield. Een dokter kwam samen met een groep medisch personeel binnen, allemaal met een grimmige uitdrukking op hun gezicht. “Bent u de man van de AA,”vroeg de dokter””. “Ja”, zei ik. De dokter sprak zachtjes, medische termen gebruikend die ik niet begreep, maar zijn ogen zeiden alles wat ik moest weten. “Ik begrijp het,”zei ik.
“Goed”, zei hij. “Het is een onderdeel van de behandeling om iemand van de herstelafdeling erbij te hebben om dienst te doen als sponsor van de patiënt. Wilt u dat voor hem zijn”? “Ja, natuurlijk”, zei ik.
“Het is omdat de moeder een aanvraag voor een levertransplantatie heeft ingediend, begrijpt u”? zei hij. “Zeker”, antwoordde ik. Opnieuw vertelden zijn ogen het hele verhaal. Er zou nooit een levertransplantatie komen.
Ik bleef er de hele dag, de hand vasthoudend van zijn moeder, luisterend, pratend met de staf van het ziekenhuis die op zoek waren naar de man de AA. En alhoewel ik ze eraan herinnerde dat ik er aanwezig was uit eigen wil en op geen enkele manier de Anonieme Alcoholisten vertegenwoordigde, poetsten ze dat opzij en gingen, de een na de andere, door met het uitleggen van de behandeling en de administratieve procedures. Ik ging er maar in mee, om de jongen en zijn moeder een beetje te helpen bij de wrede beproeving die in het vooruitzicht lag.
En wreed was het. Hoe slechter zijn conditie werd hoe verder de moeder van de realiteit kwam te staan, verbetering ziende waar er eigenlijk alleen maar verslechtering was. Toen kwam de vriendin van de jongen en zij huilde onophoudelijk. Toen de vrouw een ineenstorting nabij leek, bleef ik naast het bed van de jongen terwijl zij een pauze namen en iets te eten gingen halen.
Het was langzamerhand behoorlijk laat die avond. Ik zat naast het bed van de slapende jongen en ik bad tot mijn Hogere Macht om mij van maximale dienst te zijn maar deed geen verzoek om de uitkomst te beïnvloeden. Ik was er alleen maar om te helpen.
En toen, plotsklaps, opende hij zijn zwaar onder de invloed van medicijnen verkerende ogen. Hij gaf me een flauwe glimlach. “Wie ben jij?”vroeg hij me. “Ik ben van de AA,”zei ik. “Je moeder belde ons.” “Oh”, zei hij zwakjes. “Ik begrijp het”. Mijn ogen zochten de zijne op en zagen daar de angst. “Ga ik dood?”vroeg hij. Ik pauzeerde even voor ik antwoordde. “Ik weet het niet,”zei ik. “Maar we leven in ieder geval nu en hier. Dat werkt voor mij. Misschien werkt het voor jou ook. Hij knikte zwakjes. “Het werkt”, zei hij. “Daar hou ik van”.
En hij verviel weer in bewusteloosheid.
Toen de vrouw terugkwam, stond ik op om weg te gaan. Angstig greep de moeder mijn hand vast. “Alsjeblieft, wilt u morgen terugkomen?”vroeg ze. “Natuurlijk,”antwoordde ik.
De volgende dag kwam ik vroeg terug. Zijn vriendin was er niet. Zijn moeder zag er uitgeput uit. Ik vroeg een ziekenverzorgster om een bed voor haar te zoeken waarin ze een dutje kon doen en ging bij het bed van de jongen zitten. Uren gingen voorbij. Zo nu en dan kwam er een dokter of een verpleegster binnen en vroeg, “Bent u de man de AA?” en toen ik met ja antwoordde, vertelde zij een ding met hun lippen maar hun ogen vertelden een heel ander verhaal, een verhaal dat iedereen behalve de jongen en zijn moeder wisten.
Onzeker zijnde wat te doen, trachtte ik haar door deze momenten heen te helpen terwijl haar zoon nog bij haar was. Toen we zo naast de bewusteloze jongen zaten, vroeg ik haar het leven te herinneren wat ze samen hadden geleefd. Ze vertelde over de heerlijke tijden , waarvan ze hadden genoten toen hij nog een kind was en deze herinneringen lieten haar glimlachen. Maar toen kwam er een echtscheiding in het gezin, haar zoon begon te drinken en was er door geschokt dat wat was begonnen met zo nu en dan een drankje zo snel overgegaan was in de volledige zuippartijen die hem hier gebracht hadden.” Het leek allemaal zo snel gebeurd te zijn. Ik kon vrij snel vertellen dat hij een probleem had, maar ik had geen idee dat het zo snel zo slecht met hem ging,”zei ze.
Op een zeker punt, maakten we een geïmproviseerd verjaardagsfeestje voor hem daar in de ziekenhuiskamer, toen hij nog steeds in staat was om gedurende korte periodes wakker te blijven. We droegen feesthoedjes en bonden ballonnen aan de spijlen van zijn bed en serveerden een verjaardagstaart. Hij werd 29. We tekenden allen een reusachtige verjaardagskaart. Zijn moeder was er en zijn vriendin en een paar goede vrienden, drinkmaten die er met een zuinige blik op hun gezicht bij stonden. Zij omhelsden hem en haastten zich weg, gevolgd door zijn vriendin. Toen verviel hij in bewusteloosheid en zijn moeder huilde en ik hield haar hand vast toen dag in de nacht veranderde.
Rond middernacht, ging ik naar huis met de belofte vroeg terug te keren, maar toen ik de volgende dag de kamer binnenkwam was het bed leeg. Een verpleegster zei, “Hij is een verdieping hoger.” Toen ik de afdeling binnenkwam lag hij uitgestrekt op rubberen lakens, luidkeels kreunend, omgeven door verpleegsters en dokters die erg hard aan het werk waren om hem heen. Zijn moeder en zijn vriendin zaten op stoelen aan de dichtstbijzijnde muur, het met verlamde gezichten aanziend.
Een verpleegster kwam naar mij toe. “Bent u de man van AA?” vroeg ze. Ik knikte. “Het is afgelopen,” zei ze. “Zij zullen uw hulp nu nodig hebben. Voor hem kunnen we niets meer doen.”
“Ik begrijp het,”zei ik. Ik kan me niet indenken wat zijn moeder voelde. Op een gegeven moment toen zijn gekreun stopte, kwam er een soort van noodprocedure op gang. Het mislukte. Hij stierf langzaam. Toen ging er een dokter naar zijn moeder toe en sprak haar aan. Ze gilde, De vriendin snikte. Het was voorbij. De alcohol had weer een nieuw jong leven opgeëist.
Ik bleef bij ze voor zo lang het nodig was. Voor ik wegging gaf ik de moeder mijn contactinformatie. “Als er iets is wat ik kan doen, aarzel dan niet op om contact met me op te nemen,”zei ik.
Ik herinner me hoe ik het ziekenhuis verliet en realiseerde me tot mijn verrassing dat de dageraad aanbrak, de zon was aan het opkomen. De vogels zongen schril in de haveloos uitziende bomen. Ik leefde, 24 jaar nuchter en, gezien het feit hoe ik gedronken had, wist ik dat ik dood had moeten zijn. En plotseling, leek de wereld wel een paradijs en ik de gelukkigste man op aarde. Op dat moment gaf ik niets om geld, ambitie, politiek of wat voor zorgen dan ook die soms mijn kalmte en rust verstoren. In de plaats daarvan dankte ik God uit de grond van mijn hart dat ik nog leefde en een doel gekregen te hebben, een reden om te leven, een manier om te dienen die me, ieder keer weer, op de frontlijn van het bestaan plaatst.
Noch de jongen, noch zijn moeder of vriendin of wie dan ook van het ziekenhuis hebben er ooit aan gedacht mijn achternaam te vragen of waar ik woonde of wat mijn beroep was. Voor hen was ik “de man van AA”. En dat was genoeg.
Alan K, New York. N.Y.
Herdrukt uit de Grapevine van Mei 2016
AA is een succesvolle vorm van behandeling voor alcoholisten
Wetenschappelijke studies tonen aan dat het AA-concept vooral effectief is als de leden van de AA de bijeenkomsten gedurende langere tijd tenminste wekelijks bezoeken. Het spirituele karakter van de AA geeft niet de doorslag voor het resultaat. Een analyse van recente Amerikaanse en Britse literatuur.
Auteur: Ir. W.E. van Dalen, Nederlands Instituut voor Alcoholbeleid STAP
1. Introductie: Wat is de AA?
Voor velen behoeft de AA geen uitleg, anderzijds zullen er veel mensen zijn die de AA niet of nauwelijks kennen. Zo vaak timmert de AA namelijk niet aan de weg. Om kort te gaan: AA is een wereldwijde hulpverleningsorganisatie voor mensen met ernstige drankproblemen. Geschat wordt dat er ruim 100.000 besloten gespreksgroepen zijn in 150 landen (Straussner & Byrne, 2009). Nederland telt ruim 200 gespreksgroepen. AA werkt volledig op vrijwillige en kosteloze basis, er zijn geen professionals bij betrokken en de deelnemers volgen een vast programma (de 12 stappen) dat spiritueel georiënteerd is. De AA is Amerikaans van oorsprong en bestaat sinds 1935.
In dit artikel wordt een samenvatting gepresenteerd van 12 Amerikaanse en Britse studies, waaronder enkele grote reviewstudies. De belangrijke vraag die de onderzoekers in hun artikelen stellen betreft de effectiviteit van de AA en de vraag naar het waarom van het succes van de AA. Want dat de AA effectief is en volop kan wedijveren met de professionele zorg voor alcoholisten, daar twijfelen de meeste wetenschappers, op een enkele uitzondering na, niet aan.
2. Beeldvorming over de AA werkt niet altijd in haar voordeel.
Wie het 12 stappen programma, dat door alle AA-leden wordt gevolgd, voor het eerst leest kan tot de veronderstelling komen dat de AA een exclusief religieus genootschap is. Zo luidt de tweede stap, vrij vertaald, dat je als alcoholist moet erkennen dat er een hogere macht bestaat waarvan je afhankelijk bent voor herstel. En in enkele volgende stappen wordt God voor die hogere macht ingevuld en wordt je opgeroepen te bidden voor je herstel.
Deze elementen van de AA hebben tot gevolg dat er alcoholisten zijn die niets moeten hebben van de AA en dat mogelijk ook daardoor artsen en andere hulpverleners aarzelend zijn om mensen te verwijzen naar de AA.
Onderzoeker Kelly (Kelly, 2016) benadrukt in zijn indrukwekkende samenvatting van 60 studies van de afgelopen 25 jaar dat het beeld dat mensen van de religieuze kant van de AA hebben tot heftige discussies leidt. Hij geeft echter aan dat de meeste AA-groepen in de praktijk wel raad weten met deze beeldvorming. Zo wordt benadrukt dat het woord God vrij ingevuld kan worden en dat AA geen enkele binding heeft met welke formele godsdienstige of spirituele stroming dan ook.
Kelly: veel mensen ontdekten in de AA dat je ook kunt herstellen zonder officieel in God te geloven. Bovendien blijkt uit onderzoek dat de effectiviteit van de AA slechts in beperkte mate bepaald wordt door het religieuze karakter van de AA. Volgens Kelly geldt het religieuze element vooral voor een kleine groep ernstig verslaafde alcoholisten die sterk beseffen dat ze ‘op eigen kracht’ nooit van de drank af kunnen komen. Voor de grootste groep alcoholisten die baat hebben bij de AA geldt dat hun succes en daarmee het wereldwijde succes van de AA vooral door andere dan religieuze factoren wordt bepaald (zie onder).
3. Is de AA effectief ?
Twee grote Amerikaanse reviewstudies waarin de resultaten van ruim 100 wetenschappelijke studies worden samengevat (Krentzman, 2008 en de reeds geciteerde Kelly, 2016) zijn unaniem zeer positief over de effectiviteit van de AA. Het lidmaatschap van de AA betekent volgens hen een aantoonbare grotere kans op herstel. De Britse onderzoeker Humphreys vult aan dat het aantoonbare gunstige effect van de AA doorgaat tot 15 maanden na beëindiging van het bezoeken van de bijeenkomsten (Humphrey, 2014).
Kelly formuleert het aldus: ‘De AA blijkt een effectieve klinische en publieke bijdrage te leveren aan herstel bij verslaving en er spelen vergelijkbare therapeutische mechanismen een rol als bij reguliere behandeling en dat allemaal kosteloos’ (Kelly, 2016).
Vermeld dient te worden dat een derde reviewstudie van Ferri, Amato & Davoli (2010) tot minder duidelijke conclusies komt. Zij concludeerden dat de AA kan bevorderen dat mensen bereid zijn om zich te laten behandelen en in behandeling te blijven. Daarin is de AA succesvoller dan andere vormen van behandeling. Zij kwamen echter ook tot de conclusie dat niet is aangetoond dat de AA uiteindelijk effectiever is dan andere vormen van behandeling.
Onderzoekers Timko en collega’s (Timko en anderen 2000) concluderen dat AA als vorm van behandeling werkt en de gezondheidskosten kan reduceren.
Meerdere onderzoekers wijzen er op dat de effectiviteit van de AA in de praktijk niet gemakkelijk is te onderzoeken. Zo belemmert het anonieme karakter van de AA goed onderzoek. Ook registreert de AA zelf niets en staan ethische aspecten goed onderzoek in de weg o.a. om de soms grote aantallen dropouts te ondervragen (Sharm & Branscum, 2010). Bovendien staat de AA zelf dikwijls niet open voor onderzoek onder haar leden.
Samenvattend kan gesteld worden dat de meeste onderzoekers die voor dit artikel zijn geraadpleegd zeer positief zijn over de effectiviteit van de AA. In hoofdstuk 4 wordt antwoord gegeven op de vraag naar het waarom van de effectiviteit van de AA.
4. Waarom is de AA effectief?
Om een goed beeld te krijgen van de effectiviteit van de AA zijn in de wetenschappelijke onderzoeken de resultaten vergeleken tussen mensen die kort hebben deelgenomen aan de AA-bijeenkomsten en mensen die langere tijd hebben deelgenomen. Ook is gekeken naar het effect van het hebben van een sponsor, een maatje binnen de groep waar je altijd een beroep op kunt doen.
In het algemeen blijkt dat trouwe leden van de AA een veel hogere successcore hebben dan mensen die gedurende korte tijd de AA bezoeken of onregelmatig komen. Wordt de groep minder dan 1 keer per week bezocht dan zijn de resultaten minder (Kaskutas, 2009). Concreet zegt zij hierover dat de mate van onthouding van AA bezoekers twee keer zo hoog is als bij mensen die niet naar de AA gaan. Moos vult daarbij aan dat mensen die direct naar de AA gaan na 8 jaar en zelfs na 16 jaar minder drinken dan mensen die pas na hun reguliere behandeling naar de AA gaan (Moos, 2006).
Sommige onderzoekers hebben vastgesteld dat de AA dikwijls effectiever is gebleken dan de reguliere behandeling (Brown, 2002). Ook Moos (2006) komt tot de conclusie dat de AA een positiever effect heeft dan een professionele behandeling op voorwaarde dat men de AA bijeenkomsten blijft bezoeken.
Waarom helpt de AA? Dit zijn de belangrijkste conclusies:
*AA helpt omdat het de zelfwerkzaamheid van de leden versterkt om drinken te vermijden (Krentzman, 2008).
* AA leden die diensten aan andere aanbieden zijn het meest succesvol, het creëert nieuwe en zorgzame en relaties (Bottlender en Soyka, 2005) & Straussner en Byrne, 2009). Ook leden die deze diensten ontvangen zijn meer succesvol (Lemke en Moos, 2003).
*Het succes bij vrouwelijke deelnemers blijkt vooral samen te hangen met het verbeteren van hun zelfredzaamheid; bij mannen speelt de verandering van sociale omgeving een grote rol: het breken met het oude sociale netwerk en het verkrijgen van een nieuwe sociale omgeving die onthouding steunt (Kelly & Vaillant (2005) en Krentzman (2008).
*AA is zeer toegankelijk en voor veel mensen gemakkelijk bereikbaar (Humphreys, 2014).
*Tenslotte: over het effect van de spirituele religieuze elementen van de AA zijn de meningen verdeeld. Volgens Harber (2006) is er geen doorslaggevend bewijs dat het geloof in een hogere macht op zich zorgt voor duurzame onthouding. Andere onderzoekers geven aan dat dit wel voor specifieke groepen, zoals ernstig verslaafden, kan werken (Kelly, 2016).
Commentaar
De AA is in Nederland opgericht naar Amerikaans model in 1948. De Nederlandse tak is dus al bijna 70 jaar oud. Op basis van bovengenoemde conclusies uit weliswaar buitenlandse studies mag worden aangenomen dat de AA ook in Nederland effectief is en trots kan zijn op de vele honderden, wellicht duizenden mensen die dankzij de AA hun alcoholverslaving hebben overwonnen. De vraag is of die conclusie voldoende gedeeld worden door vooral huisartsen en medewerkers in de GGZ die kunnen bijdragen aan de bekendheid van de AA en met de AA kunnen samenwerken.
Op basis van de beschikbare literatuur over de effectiviteit van de AA kan geconcludeerd worden dat de AA een respectvolle plaats verdient in het aanbod van Nederlandse hulpverleningsmogelijkheden voor probleemdrinkers en alcoholverslaafden. Mocht het spirituele karakter van de AA het samenwerken van de AA in de weg staan, dan is het goed te weten dat de AA-leden dat aspect zelf goed weten te relativeren. Bovendien speelt het spirituele karakter volgens wetenschappers geen dominante rol als succesfactor en als dat al het geval is dan betreft dat voornamelijk mensen die ten einde raad waren.
W.E. van Dalen
Directeur Nederlands Instituut voor Alcoholbeleid STAP
Postbus 9769, 3506 GT, Utrecht
Voor correspondentie: wvandalen@stap.nl
Literatuur
1. Bottlender, M., & Soyka, M. (2005). Catamnestic study on the efficacy of an intensive outpatient program for alcohol-dependent patients: Impact of participation in AA on the abstinence rates. Fortschritte der Neurologie, Pyschiatrie, 73(3), 150– 155.
2. Ferri M, & Amato L & Davoli M. (2006). Alcoholics Anonymous and other 12-stepprogrammes for alcohol dependence. Cochrane Database of Systematic Reviews 2006 (Review), Issue 3. Art. No.: CD005032. DOI: 10.1002/14651858.CD005032.pub2.; www.cochranelibrary.com
3. Harber, G. S. (2006). God image, self-image, and length of abstinence among active members of Alcoholics Anonymous (Doctoral dissertation, Capella University, 2006). Retrieved from ProQuest Dissertation and Theses (AAT 3206583)
4. Humphreys K., Blodgett J.C., Wagner T.H. Alcoholism: Clinical and Experimental Research: 2014, 38(11), p. 2688–2694.
5. Kelly, John F (2016). Is Alcoholics Anonymous religious, spiritual, neither? Society for the study of Addiction. Findings from 25 years of mechanisms of behavior change research; MGH Department of Psychiatry, MGH-Harvard Medical School Recovery Research Institute, Boston, MA, USA; Addiction.
6. Kaskutas, Lee Ann Dr PH (2009) Alcoholics Anonymous Effectiveness: Faith Meets Science, Journal of Addictive Diseases, 28:2, 145-157, DOI: 10.1080/10550880902772464 To link to this article: http://dx.doi.org/10.1080/10550880902772464
7. Krentzman, A.R. , MSW, LMSW and CASAC (2008). The Evidence Base for the Effectiveness of Alcoholics Anonymous: Implications for Social Work Practice. Journal of Social Work Practice in the Addictions, 7:4, 27-48 To link to this article: http://dx.doi.org/10.1300/J160v07n04_03
8. Lemke, S., & Moos, R.H. (2003). Outcomes at 1 and 5 years for older patients with alcohol use disorders. Journal of Substance Abuse Treatment, 24, 43-50.
9. Moos RH, Moos BS. Participation in treatment and Alcoholics Anonymous: a 16-year follow-up of initially untreated individuals. J Clin Psychol. 2006;62:735– 50.
10. Sharma M & Branscum P (2010). Is Alcoholics Anonymous Effective? Editorial; MBBS, CHES, Ph.D. Editor, Journal of Alcohol & Drug Education & University of Cincinnati 527C Teachers College PO Box 210068 Cincinnati, OH 45221-0068.
11. Shulamith Lala Ashenberg Straussner DSW and CAS & Helga Byrne MA and CASAC and LMHC (2009) Alcoholics Anonymous: Key Research Findings from 2002–2007, Alcoholism Treatment Quarterly, 27:4, 349-367, DOI: 10.1080/07347320903209665
12. Timko C., Moos R.H., FinneyJ.W., Lesar M.D. (2000). Long-term outcomes of alcohol use disorders: comparing untreated individuals with those in alcoholics anonymous and formal treatment. J Stud Alcohol Drugs 2000; 61: 529.
De Therapeutische Effecten van de Twaalf Stappen
Door Allen Berger, Klinisch Psycholoog
De Twaalf Stappen van de Anonieme Alcoholisten zijn aangekondigd als de belangrijkste spirituele ontwikkeling van de laatste 100 jaar. Ik ben van mening dat ze ook als een van de meest vernieuwende psychologische interventies beschouwd zou moeten worden van de laatste eeuw. Ten bewijze daarvan, moeten we alleen maar het feit onder ogen zien dat de Twaalf Stappen meer succes hebben gehad bij de behandeling van een grote varieteit van verslavingsproblemen dan alle andere medische of psychologische interventies of behandelingsprogramma’s samen.
Wat zijn de therapeutische krachten die de Twaalf Stappen in staat stellen om zo veel mensen te helpen die zo worstelen om hun levens terug te krijgen? Mijn gevolgtrekking is dat de Twaalf Stappen ons helpen om onze verloren ware ik terug terug te krijgen. Ze leveren een framework wat ons helpt om ons een nieuw inzicht uit te laten werken over onszelf en wat ons een nieuw ontwerp leert om te gaan leven met oorspronkelijkheid en verantwoordelijkheid. Dit nieuwe ontwerp voor het leven eert onze oorspronkelijke natuur. Het werken met de Twaalf Stappen creërt een krachtige persoonlijke transformatie welke leidt tot een diep gevoel van welzijn, sereniteit en rust in je hoofd.
Een belangrijke bron van een groot deel van ons psychologische leed stamt af van het geloof dat we iemand moeten zijn die we niet zijn – dat betekent, trachten te leven volgens de onredelijke eisen van onze onechte ego. We hebben onszelf vervreemd van onze ware ik ten faveure van een geïdealiseerde versie van wie we zouden moeten zijn. We zijn het zicht verloren op de belangrijkheid van het karakter, mensgerichte waarden, het behouden van onze integriteit, oorspronkelijkheid en eerlijkheid plus het in ere houden van onze ware ik. We hebben zaken en dingen belangrijker gemaakt dan mensen.
Dat is de ommezwaai in het traject van onze persoonlijke ontwikkeling die de Twaalf Stappen corrigeren. De Stappen helpen ons wakker te worden uit de geestesvervoering die onze cultuur geschapen heeft. Zij helpen ons om ons vertrouwen op een onechte ego af te breken en begeleiden ons bij een ongelooflijke reis van zelfontdekking en zelfverwezenlijking. Zij helpen ons om schoon schip te maken en het goed te maken bij de mensen die we gekwetst hebben. Zij helpen ons om gefocust te blijven, de grondbeginselen vast te houden en nederig te blijven. Zij helpen ons authentiek te worden en aanwezig te zijn in onze eigen levens. Zij helpen ons het beeld van onze ware ik om te bouwen naar iets wat positiever, meer solide en flexibeler is. Zij helpen om onze ware ik opnieuw te ontdekken.
Abraham Maslow maakte de volgende opmerkingen over het belang van een onontbeerlijke noodzaak zoals zelfonderzoek.
De afwezigheid van een zelfonderzoek is de kiem voor een ziekte. (De afwezigheid van een ware ik schept grote problemen; het wordt een broedplaats van verslavingen en andere vormen van psychopatische aandoeningen.)
De aanwezigheid van een ware ik voorkomt ziekten. (Dat is de belangrijkste beschermende factor tegen alcoholisme en andere drugsverslavingen.)
Het wederopbouwen van de ware ik geneest ziekten. (Dit is de ervaring die miljoenen van ons hebben gehad tijdens hun herstel: onze ware ik is opnieuw opgebouwd door het werken met de Twaalf Stappen.)
Het Organisatorisch Schema van de Twaalf Stappen.
De Twaalf Stappen zijn genummerd om een goede reden. Het optimale therapeutsiche effect gebeurt wanneer er een voor een aan gewerkt wordt, want de Stappen zijn onderling afhankelijk. Iedere Stap bouwt voort op die die eraan voorafgaat teneinde een krachtige omvormende ervaring te creëren. Wat gebeurt in Stap 1 creëert een ervaring die een ruimte klaarmaakt in onze psyche voor wat er gebeurt in Stap 2. Stap 2 leidt in wat er gebeurt in Stap 3, en zo verder. Dit is hoe de verandering zich ontvouwt door alle Twaalf Stappen heen.
De Twaalf Stappen creëren een moment wat ons motiveert om onszelf en anderen eerlijk onder ogen te zien, zoals we dat nog nooit gedaan hebben.
De Stappen groeperen
We kunnen de Twaalf Stappen bundelen of groeperen in vier functionele groepen.
De Stappen 1-3 vormen de eerste groep. 1-3 Deze Stappen slopen de fundering van ons zelfvernietigende leven, het leven wat niet werkte, en bouwen een sterkere en veerkrachtigere fundering voor een nieuw leven dat onder welke omstandigheden dan ook werkt..
De Stappen 4-7 vormen de tweede groep. Deze Stappen helpen ons om een positief concept voor onszelf te ontwikkelen door echtheid aan te moedigen en zelfbewustzijn en persoonlijke verantwoordelijkheid te promoten. Zij helpen ons het best mogelijke in onszelf naar boven te brengen..
De derde groep, die bestaat uit de Stappen 8 en 9, helpen ons betrouwbaar te worden door het verkeerde wat we anderen hebben aangedaan, recht te zetten. Zij leren ons de aard van gezonde menselijke verhoudingen kennen en hebben de bedoeling de best mogelijke houding daarin aan te nemen.
De laatste drie Stappen, Stappen 10-12, vormen de laatste groep. Deze Stappen helpen ons om onze nieuwe manier van leven in stand te houden. Zij blijven zelfbewustijn, zelfverwezenlijking en emotionele groei promoten door gedienstig te zijn voor anderen en door een voortgaand programma van persoonlijke en spirituele groei..
Het process van het werken met de Stappen is net zoals het van de grond af opbouwen van een gebouw. Je moet werken met tussenpauzen en niet wijken tot het vorige werk klaar is. Eerst, moet je de oude fundering slopen, want die was gebrekkig, zwak en niet in staat om de nieuwe structuur te ondersteunen die je hoopt te bouwen. Vervolgens, graaf je een nieuwe fundering uit en versterk je die met cement en staal en dan bouw je het frame op. In de tussentijd, zou je er constant voor moeten zorgen dat je het nodige onderhoud pleegt om goed overeind te houden wat je tot nu toe hebt gebouwd. Tijdens de constructie, is het essentieel het beste talent en materialen te gebruiken die voorhanden zijn. Je wilt iets niet halfslachtig bouwen. En zo is het ook met de Stappen. Met de Stappen moet naar ons beste vermogen gewerkt worden als we ten volle van hun voordelen willen genieten..
De Stappen maken een herstructurering van jezelf mogelijk. Zij helpen ons om een doel in ons leven en in ons herstel te vinden door onze emotionele en spirituele waarden te veranderen.